Willem Adam Franken, zoon van Willem Adam Franken (1894 – 1963) en Maartje Maria Johanna Commijs (1891 – 1961). Geboren in Schiedam; het gezin verhuisde al vrij snel naar R’dam-zuid en IJsselmonde (Koninginneweg en Kerkedijk), alwaar hij zijn gehele leven is blijven wonen. Hij had 3 broers en 5 zussen. Vader werkte bij Piet Smit.
Hij was intelligent, leerde goed en graag en doorliep de lagere school met veel plezier. Zijn hoofdrekenvaardigheden waren jaloersmakend.
Als 15-jarige werd hij bakkersknecht en hij behaalde zijn bakkersdiploma. Gedurende de tweede helft van de oorlog moest hij aan het werk in de Arbeidsdienst in Limburg. Zijn militaire dienstplicht heeft hij na de oorlog vervuld bij de Koninklijke Marine.
Tijdens de bevrijdingsfeesten kwam hij zijn toekomstige echtgenote tegen: Annigje Johanna Versluis (Annie) (1926-), dochter van Pieter Versluis (1887-1965) en Grietje Nissler (1886 – 1988).
Na een lange maar gezellige verlovingstijd met onder meer veel Jongelingsvereniging-activiteiten, trouwden ze in 1952 in de dorpskerk. Er zouden 4 kinderen geboren worden, waarvan de jongste zoon slechts kort geleefd heeft.
Door de woningnood werd er ingewoond bij de ouders Franken op de Kerkedijk; in 1953 kwam de eerste zoon daarbij.
In 1947 had hij een nieuwe betrekking gevonden bij de Rotterdamse Hout Centrale aan de Bovenstraat. Hier zou hij zijn gehele werkzame leven doorbrengen. In de loop der jaren zou hij een indrukwekkende kennis op het gebied van hout opdoen. Mede door deze overstap openbaarde zijn groot talent voor houtbewerking zich. Hij was volledig autodidact; wat zijn ogen zagen konden zijn handen maken. Een waar vakman.
Toen het vinden van grotere woonruimte niet eenvoudig bleek, besloot hij zelf aan de slag te gaan en bouwde een woonwagen die een standplaats kreeg in de boomgaard bij het ouderlijk huis van echtgenote Annie aan de Buitendijk. Hier werd met heel veel plezier gewoond en kon het gezin groeien; de eerste dochter werd hier in 1957 geboren. In de avonduren behaalde hij ondertussen zijn middenstandsdiploma.
Begin jaren ’60 verhuisde het gezin naar de Islemundastraat waar in resp. 1965 en 1967 de tweede dochter en zoon werden geboren. Zicht op een ruimere woning was er niet en even werd er gespeeld met de gedachte met het gezin naar Canada te emigreren; een zus en zwager waren hier in de jaren ’50 heen vertrokken. Het bleef uiteindelijk bij IJsselmonde toen de ‘hoofdprijs’ zich aandiende in de vorm van een nieuwe, ruime eengezinswoning in de Kalverhagen eind jaren ’60.
Er werden vele plezierige familievakanties – in de breedste zin des woords - gevierd in binnen- en buitenland. Begin jaren ’60 gebeurde dat met zijn allereerste auto van de zaak: een Eend. Op de verre Spanje vakanties begin jaren ’70 ging er achter de auto het samen met een collega gebouwde houten motorbootje mee. De meeste vakanties echter werden doorgebracht in een klein boerendorpje in Vorarlberg, Oostenrijk waar vele dierbare vriendschappen zijn gesloten en waar het voelde als thuiskomen.
Zijn pensioentijd was een fijne periode met veel afwisseling die gevuld werd met vrijwilligerswerk, reizen, een hele lieve opa zijn voor de 3 kleinkinderen en het verfraaien van woningen van kinderen, familie en vrienden. De prachtigste ‘kunstwerken’ werden vervaardigd in het kleine schuurtje in de achtertuin, wat hij met zelfspot zijn ‘atelier’ noemde.